Mektup 12: Ara'nın Batışı

Çölde ot, ormanda ağaç, tarlada darıdan
Şehirde insan, dalda kuş, kovanda arıdan

Medet umdum Yaradan, geçir beni kapından
İzin et yardım edem, ben de tutam sapından

Hayret eder şaşarım, pek heybetli yapından
Nasip eyle Yaradan, tam geçmeyi yanından

Çöl aşıp geldim, sana varacağım Yaradan
Kırık kapı, sökük musluk, kanayan yaradan

Medet umulur mu Yaradan? Yıl geçti aradan
Susuz ve azıksızız, yola çıktık Ara'dan

Yıkıldık, bölündük - Ara uzak, varamadan -
Kolları omza, kefeni beze saramadan

Son dallar kırılmadan, son yaprak sarımadan
Yorgun düştük Yaradan, kumlara bulanmadan

Çiçekler solamadan ve kuşlar konamadan
Balıklar yüzemeden, hayvanlar bağırmadan

Yaradan, battı Ara.