Mektup 56: Bugün Öldüm Ben

Bugün öldüm ben. Zamanın şimdisinde bugünün anlamını bile bilmememe rağmen bugün öldüm. Bugünün, yarının ve dünün bambaşka şeyler olmadığını; hepsinin bir iskelet gibi bütün olduğunu gördüm. Halbuki ruhumu saran hücrelerim varken önceyi ve sonrayı kavramak daha akıllıcaydı. Yaşlanan hücrelerim olmayınca zamanın da bir anlamı kalmadı.

Öldüm ben. Yaşamın anlamını bilemedim. Amaçlar edinin, dediler bize. Başarmak için çabalayın bir şeyleri. Yutun sistemin avucunuza koyduğu hapları. Doğurun, çoğalın, çoğalın; bir makinenin dişleri gibi eksiksiz ve tam takır çalışın. Aman ha, bozuk parça olmayın. Bunu elimize yaşam diye verdiler. Halbuki tek mesele hücrelerimizin oluşu, nefes alışımız ve eylemde bulunabilmemizdi. Ama bize başka türlü yaşam hapları yutturdular. Bizi yaşarken öldürdüler.

Ben. Ben denen şey tüm o hücrelerden ibaretti. Zamanın içinde akan, yaşayan ben bendim. Şimdi ne yaşıyorum ne de varım. Böyle bir durumda insan kendisine nasıl “Ben varım!” diyebilirim. Ne bunu diyebileceği bir ağız ne de bunları duyacak kulaklar vardır. Kendilik artık mümkün değildir. Ben, yalnız benden ibaret olmayan kolektif bir şeyin parçası haline gelmişimdir.

-

Rüyalar aleminde zaman mefhumu eğilip bükülmektedir. On saniyelik bir rüyaya dalış, bazen bize bir ömür gibi hissettirir. Kimi de tam tersi tüm gece uyur da rüyasında yalnız bir saniyecik yaşamıştır. Rüya aleminde devler cüce, cüceler dev olur. Rüyada her şey tersine döner.

Ve rüya günün yansımasıdır. Beni neler etkilediyse, neler girdiyse ruhumdan ve kulaklarımdan ve gözlerimden içeri ben onları görürüm gece boyu. Beynim tekrarlar durur öğrendiklerimi şekiller ve sembollerle. Rüyalar anlatır bana bildiğimi de bilmediğimi de.

Ölüm rüya gibidir. Ölümde ne zaman mefhumu sabit kalmaktadır ne de bu dünyadan başlı başına kopuktur ölüm. Tıpkı rüyadaki gibidir her şey. Eğer gün içinde mutlu olduysam, mutlu bir rüya görürüm. Mutsuz olduysam da mutsuz bir rüya görürüm. Ömrüme genişletirsem bunu; mutlu bir ömür geçirirsem mutlu bir ölüm beni bekler. Mutsuz bir ömür geçirirsem mutsuz bir ölüm beni bekler. Elbet iyiler kötülerden mutludur çünkü kötülerin içinde mutluluklarını kursaklarına tıkayan vicdanları bulunur. İşte cennet ve cehennem bundan ibarettir.

Ölürüm, an genişler. Bir saniyelik ölümümde ömrüm gözümün önünden geçer. Neyle bezenmişse dakikalarım, ölümüm de onunla bezenir. Ölümden sonra yaşam, ölümün gerçekleştiği anda gizlidir.