Mektup 64: Keramet

Unutma ki yansımada keramet vardır

Ufacık bir çift gözden koca bir yüzü gören

Dipsiz bir çukurun dibini ta en tepeden

Atomdan bombalar, fikirden kuramlar üreten

Ademoğlunda bir akıl vardır ve bu akıl dardır

İçine evrenler sığar, ilahlar sığar, boşluklar sığar

Ansızın cennet ve cehennem kadar bir Anka doğar

Fırtınalar çıkar zihinlerde, sert sözlerden dolular yağar 

Kültürden bir parçası dildir, bir parçası örftür, bir parçası ardır

Bu ar uğruna kanlar dökülür, dişler dökülür, canlar verilir

Bu kızgın kavga bilin ki kızgın bir nesle evrilir

Böyle giden bir nesil de muhakkak ki devrilir

Hastalıklı bir toplumun çocuklarının yanakları aldır

Utanılacak şeyler vardır, utanılacak eylemler

Unutulan sözler, kalp kıran söylemler

Kaçınılması gereken kırık aynalardan toplumlar

Bu ırkın çocukları bir aynaya muhtaçtır

Bir ayna ama göğe değil kendine bakmak için

Bir çukurun dibini ta en tepeden görmek için

Ey hastalıklı kültürün hasta çocuğu,

Çünkü unutma ki yansımanda keramet vardır